مسابقات روئینگ
مسابقات قایقرانی روئینگ قهرمانی کشور.
روز اول روزی بود که ما باید خودمون رو به کمپ مسابقات معرفی میکردیم یعنی ۲۴ اسفند
بلافاصله بعد از مراجعه ما به استادیم ازادی محل برگزاری مسابقات گفته شد فردا روز
معرفی تیم هاست و ما پس از تماشای مسابقات بانوان روئینگ کار به هتل رفتیم و مستقر
شدیم.
روز دوم با یه مشکل جدید مواجه شدیم.
ورود هرمزگان ممنوع . . .
بعد از مراجعه سرپرست تیم و اعلام حضور در روز ۲۵ اسفند مسئول مربوطه گفت شما بدون
هماهنگی اومدین در حالی که نامه های فدراسیون و مکاتبات هیات قایقراتی استان تمام و کمال انجام شده بود.
سرپرست تیم بندرعباس محمد سایبانی
بعد از گرفتن خوابگاه (در خوابگاه با تابلوی جالبی روبرو شدیم که میگفت حضور قاقرانان
روئینگ از ۲۴ تا ۲۶ اسفند پس چرا ما رو ۲۴ روانه هتل کردند)در مجموعه آزادی و گذشت
شب ۲۵ و آغاز روز ۲۶ و روز آغاز مسابقات پس از تحویل مدارک کارتی برای هرمزگان
صادر نشد.
جواب قانع کننده ای نبود.... گفتند که بندرعباس قایق روئینگ نداره... البته راستم می گفتن.
اما پس ماجرای نامه به هیات هرمزگان و دعوت چی بود؟
البته این فقط مشکل ما نبود مشکل چند استان دیگه هم بودسیکل کاری واسه همه یکی بود اما بعضی ها مثل اینکه ..........(به هر حال ارجعیت داشتن)
سه تیم اجازه حضور پیدا نکردند:
نام تیم دلایل
بندرعباس نداشتن قایق
بوشهر قد کوتاه قایقرانان
بانوان فارس هم قدشون خوب بود هم قایق داشتن اما مسئولان
تشخیص دادن که تیم فارس پارو زدن بلد نیست.
اما نمی دونم چرا تیم هایی که همه چیشون کاملو خوب بودم به مشکل بر میخوردن
مثلا تیمی که از نظر مسئولین......... ایده آل بود.
قایق روئینگ رو چپ کرد
و یا بعد از مسابقه روانه . . . شدن ؟(مگه اینا تایید شده و بدون نقص نبودن؟)
از تعداد زیادی قایق دعوت شده بود مسابقات را تماشا کنند
ولی بعضی از اونها حوصلشون سر رفته بود و فریاد میزدند پلاستیک های دور ما رو باز کنید ما میخواهیم بریم توی آب
خوب روز مسابقات هم رسید.
سرپرست تیم بعد از پیگیری زیاد و عدم موافقت مسئولین برای شرکت تیم هرمزگان
به دنبال گرفتن قایق برای هرمزگان به فدراسیون رفت که خیلی هم از استادیوم و محل
اقامت دور بود.
به هرمزگان قایق روئینگ ندادند احتمالا این طور که پیش میرود تو مسابقه بعدی هم نمی توانیم شرکت کنیم اما بازم خیلی خوب بود چون تونستیم ۴۰ تا قایق
برای استان بگیریم
۲۰ تا کایاک
و
۲۰ تا کانو کانادایی
بعد از پیگیری حالا منتظر بودیم که قایق ها رو بار کامیون کنیم.... ساعت ۶ عصر شده بود
نمی دونم اونروز چی شد که ناهار به بعضی از اعضای تیم های شهرستانی نرسید.
و با وجود اینکه مسابقه داشتن باید تحمل می کردن...
من و یکی دیگه از بچه ها از تیم جدا شدیم چون خیلی گرسنمون بود واستراحت هم
نکرده بودیم. رفتیم هتل...
تا سرپرست و سامان یکی از اعضای تیم بعد از اتمام کار بیان هتل اما
نمی دونستیم که ما خومون باید قایق ها رو بار کامیون کنیم.
پیرهن سبز سامان در سمت چپ تصویر و سرپرست(محمد سایبانی) در سمت راست تصویر
در هنگام چک کردن قایق ها. . .
زود قضاوت نکنیم تهران هم حق داشت چون با وجود این یه ذره امکانات و یه مربی که حقوق ماهیانش فقط ۶ هزار دلاره نباید توی کورس از بچه های هرمزگانی و شهرستانی عقب بیفته.
چون تهران با وجود یه مربی ۶ هزار دلاری در رده جوانان و نوجوانان بعد از هرمزگان ایستاد.
قضاوت با شماست . . .
